Oswajanie szczura

Nie istnieje jeden określony typ szczura. Każdy osobnik ma indywidualną
zdolność dostosowania się do otoczenia. Opieka nad szczurem nie może
być prowadzona według instrukcji, bo w przypadku tak inteligentnych
zwierząt jest to prawie niemożlwe. Właściciel i jego zwierzak muszą się
razem rozwijać, podobnie jak dzieje się to w przypadku kontaktów z psami
i kotami.

Podstawową zasadą w naszych kontaktach ze zwierzętami jest nasz sposób zachowania
się. Każdy ruch opiekuna musi być spokojny i opanowany, musimy poruszać się jak
najciszej. Zbyt głośne i gwałtowne ruchy, a także branie zwierzaka na ręce, niezależnie
od tego czy ma na to ochotę, czy nie - powoduje, że będzie on stale bardzo wystraszony,
często będzie uciekał i chował się, a przy naprawdę złym traktowaniu będzie dotkliwie gryzł.

Szczury to zazwyczaj zwierzęta bardzo towarzyskie, szybko i łatwo przyzwyczajają się do
swojego opiekuna. Jeżeli spokojnym ruchem wsadzimy do klatki swoją dłoń, to ciekawskie
szczury ostrożnie będą podchodzić, a następnie ją obwąchiwać. Najmniejszy ruch może je
spłoszyć, ale szybko wracają zaciekawione. W początkowej fazie oswajania szczura czynność
tą musimy powtórzyć kilka razy. Kolejnym etapem jest kładzenie na ręce jakiegoś szczególnie
smacznego dla szczurów kąska. Szczur szybko przyzwyczai się do naszego zapachu i będzie
dawał brać się na ręce, a nawet sam będzie na nie wchodził.

Podnoszenie

Szczury można po prostu objąć dłonią od góry i unieść .
Należy od razu podłożyć drugą rękę pod nogi, tak aby szczur bezwładnie zwisał. Szczura
podnosi się, obejmując go dłonią od strony grzbietu. Należy pamiętać, aby podeprzeć
nogi i nie pozwolić zwierzęciu zwisać bezwładnie.

Niektóre szczury nie lubią chwytanie całą dłonią. Wtedy lepiej chwycić
je za nasadę ogona i na tyle wysoko unieść tylną część ciała, aby nogi traciły kontakt z
podłożem. Następnie trzeba błyskawicznie wsunąć od tyłu dłoń i unieść szczura. Również
w tym wypadku trzeba uprzedzić szczura, szczególnie gdy ma on skłonność do gryzienia.

Zaprzyjaźnionemu szczurowi wystarczy podsunąć rękę, aby sam na nią wszedł - chwyt jest wtedy niepotrzebny. Jeżeli szczur okazuje strach podczas podnoszenia, można na wszelki wypadek
przytrzymać do drugą ręką za ogon (bez unoszenia).

Przy chwytaniu szczura należy pamiętać, aby ręka nie pachniała pokarmem, np. owocami.
W przeciwnym wypadku szczur może na chwilę "zapomnieć" o zapachu zaprzyjaźnionego
opiekuna i chwycić domniemany kąsek. Zwykle szczur nie gryzie od razu, tylko najpierw
chwyta zębami i potem szybko zorientuje się, że popełnił błąd! Jednak w przypadku szczurów
karmionych wyłącznie z ręki, nie jest to pewne.

Podczas pierwszych kontaktów należy szczura głaskać po grzbiecie i głowie, pozwolić mu
na krótkie wędrówki po naszych kolanach. Oswojony szczur sam wspina się na ręce swojego
opiekuna, a gdy pozwolimy mu na więcej, wędruje i wspina się po nas dochodząc aż do ramion
(czasem na głowę!).

Najłatwiej oczywiście jest oswoić najmłodsze szczury. Przy starszych osobnikach należy
zachować więcej uwagi i ostrożności. Dorosły szczur, gdy czuje się zagrożony, potrafi
naprawdę dotkliwie ugryźć (paru moich znajomych bardzo długo leczyło rany, po tym jak
wsadzili do klatki szczura swoje paluchy). Dużo ostrożności wymagane jest także w
kontaktach z ciężarną lub karmiącą samicą i obcymi szczurami.

Szczura możemy nauczyć, aby reagował na swoje imię lub jakiś inny dźwięk (np. gwizdanie
czy cmokanie). W tym celu musimy zorientować się co najbardziej lubi jeść i zawsze przy
podawaniu mu tego smakołyku, wypowiadać jego imię. Po kilku dniach takich zabiegów, szczur
będzie reagował nawet, gdy nie będziemy mu dawać ulubionego pokarmu. Szczur to zwierzę
mądre i inteligentne, więc nauczyć można go bardzo wielu sztuczek.

Pamiętaj, aby nie zmuszać szczura do jakiegoś typu zachowań, a te wyuczone powinien robić z
dużą chęcią i radością. Każdą udaną sztuczkę nagradzamy jakimś smakołykiem (ale malutkim!).